Geschiedenis van de denim

In het midden van de negentiende eeuw ontstond de spijkerbroek, ook wel de bleu-jeans genoemd. Levi Strauss (zie ook de pagina over hem!) maakte broeken van sterk tentdoek. Hij wilde eerst naar New York, maar daar heerste de besmettelijke ziekte cholera. Daarom ging hij verder op reis naar San Fransisco. Daar woonden een heleboel goudzoekers. Die wilden stevige broeken, en dat was precies wat Levi Stauss maakte! De goudzoekers wilden wel veel voor stevige broeken betalen, daarom begon Levi Strauss een winkeltje bij de haven. De eerste broeken maakte hij van beige, dicht geweven canvas. Een stof van ongeverfde katoenen en linnen garens.

Omdat de eerste spijkerbroeken door hem werden gemaakt heetten ze automatisch Levi’s. De stof stof die hij gebruikte heette serge, en hij liet dat brengen uit Nîmes, een plaats in Frankrijk. Serge de Nîmes werd verbasterd tot denim. Daar komt dus de naam denim vandaan! De textielhandelaren uit Frankrijk bouwden verkoophuizen in Genua. In het Engels is dat Genoese. Dit werd later uitgesproken als jeans.

In 1870 bedacht Jacob W. Davis iets slims: hij verstevigde de broeken die hij van denimstof maakte met klinknagels. Die lagen toevallig op zijn werktafel. Hij bracht ze aan op die punten van de broek waar de broek het snelst scheurt.

Als je een jeans kocht kreeg je bijzondere garantie. Als je jeans scheurde mocht je in de winkel terugkomen en dan kreeg je een nieuwe! Op het label, achterop de broek, staan twee paarden en twee mensen. De paarden zitten aan een broek vast die ze proberen te scheuren. Daarmee lieten ze zien hoe sterk de broek wel niet was…

Op het label staan twee letters en cijfercombinaties. De W staat voor Taillewijdte (gevolgd door het aantal inches) en de L voor de Lengte. De dubbele X geeft aan dat het om heel erg sterke stof gaat.

In 1922 kregen de jeans lusjes waar een riem door gedragen kon worden.